*boses ng umiiyak!

Yesterday(Feb. 1o), naganap sa NEU Hall ang "Accounting Warfare".
First time ko ng makapanuod ng event na yun, kaya hindi ko hinayaan na hindi ako makaattend nun.

That day, we don't have classes because all of the BSA students are expected to help and participate in the event.
Bilang mga first year students, hindi ako nag-eexpect ng masyadong complicated na task kasi nga first timers kami. That morning before the event, kinausap kami ni Kuya Vlad na kami ang nakaassign sa pagsalubong sa mga participants from other schools. magkapartner sa task na yun ang block3 which is yung block namin and ang block4. Nagtanong si Kuya Vlad kung sino ang maglilead sa bawat block. nagtinginan kaming lahat, sabay turo sa'kin ng classmate ko. Aba! Ako pa ang tinuro, pinakamaliit sa klase. shocks, napaOO na lang ako. Gusto ko din namang makatulong kina Ate at Kuya.

Nagstart na kaming mag-usap-usap tungkol sa task namin.
Hindi naman ganun kalakas ang boses ko kaya super effort ako talaga ako para malakasan ko ang boses ko.
So far, maganda nman ang teamwork namin.
Nakagawa kami ng welcome banner, flaglets at ang positioning sa pathwalk ay maayos.
(Galing namin! Rush pa yun ah.)

By 11:45 a.m., nasa mga positions na kami, may hawak na mga yellow flaglets. Natatawa nga ko kasi parang shock na shock yung mga ibang students kasi may mga nakakalat na mga nakared sa pathwalk.
Well, inenjoy na lang namin ang exposure kahit super exhausted na kami.
Sige nga, tumayo ka nga sa pathwalk, maghintay ka sa mga participants ng 2 straight hours!
Grabeness! Inisip ko na lang na, ok lang mapagod na may ginagawa, kesa naman sa iba, nagpapalapad ng kanilang anu. haha.

At least naging kapakipakinabang kami di ba??....